Een glinstering vangt mijn blik, als een knipoog. De weerkaatsing van de volle maan maakt de nachtelijke schoonheid zichtbaar. Gewoon een insect voor iedereen die te gehaast kijkt maar een ander perspectief voor wie stil durft te staan.
De mot accentueert de mystiek van de schoonheid die niemand ziet. Motten zijn sterren van de nacht, de voelsprieten van wat verborgen is. De gaten in je jas worden kijkgaten, deuren naar een wereld die je vergeten was, die niemand ziet. Ze geven je de ruimte om naar binnen te kijken, door de stof van alles wat op je rust. Een mot als signatuur, als gids een vriendelijke herinnering aan schoonheid die anders verborgen was gebleven.
Môtten – NieuwerWês
